Historia Narkotyków

Narkotyki towarzyszyły ludziom od zawsze - jako część środków leczniczych, oraz "warsztatu pracy" różnych czarowników, szamanów i kapłanów (wszyscy oni spełniali często również rolę lekarzy) oraz znachorów. Trudno również określić, gdzie leżała niegdyś granica podczas przygotowywania posiłków - pomiędzy przyprawami, afrodyzjakami, kulinarnymi metodami leczniczymi i właśnie jednoczesnym stosowaniem substancji o wyraźniejszym doraźnym wpływie na psychikę i możliwości sprawności człowieka (np. stosowano specjalne posiłki przed bitwą).
Narkotykami były wszelkie substancje, które stosowano w następujących celach:

1. Przeżycie wrażeń

mistycznych, np. kontaktu z bogami lub zmarłymi przodkami.
2. Doraźne zwiększenie sprawności umysłowej lub fizycznej, np. podczas pracy lub walki.
3. Częściowe lub całkowite oderwanie się od rzeczywistości, w celu rozluźnienia ciała i umysłu (np. odreagowanie stresu po walce), lub w celu osłabienia bodźców (np. zmniejszenia strachu, bólu lub głodu).

Dodać do tego trzeba jednak jeszcze jeden element, gdyż większość narkotyków, mając działanie psychotropowe, była niegdyś

lekarstwami, jako że w przeważającej większości kultur leczenie duszy było częścią medycyny.

Osiąganie odmiennych stanów świadomości oraz większej wydolności organizmu i jego psychiki stosowano wszelkimi dostępnymi środkami. Były to przede wszystkim

rośliny trujące oraz niektóre przetwory, jak np. alkohol. Substancji tych było zawsze wiele: np. grzyby, zioła, owoce, kory drzew, soki różnych roślin, wydzieliny i odchody różnych gatunków zwierząt, substancje chemiczne pochodzące z ich częściowego rozkładu, a nawet niektóre minerały. Z początku jedynie zjadano je, jednak szybko nauczono się, że można także wdychać ich opary lub dym.

Od kiedy w takim razie należałoby liczyć historię narkotyków we współczesnym znaczeniu tego słowa? Wydaje się, że odpowiednią cezurą byłoby zaklasyfikowanie narkotyków jako substancji, które zmieniają świadomość w innych celach niż zastosowania stricte praktyczne związane z codzienną pracą lub obrzędami społeczeństw. Byłoby to więc stosowanie narkotyków w celach czystej przyjemności lub ewentualnie w celu doznań poszerzających wyobraźnię, co wykorzystać można w twórczości artystycznej lub naukowej.

Stan wiedzy historycznej na temat substancji uznawanych dziś za narkotyki wygląda następująco:

1. W zachodnim rejonie Morza Śródziemnego mak był uprawiany już około 6 tysięcy lat p.n.e. Uprawy te z czasem rozprzestrzeniły się na resztę Europy i Azji Mniejszej. W tamtych czasach opium stosowano najprawdopodobniej, by złagodzić cierpienia, jak też by osiągać odmienne stany świadomości.
2. Konopie indyjskie i haszysz były używane już w neolicie. Ówcześni mieszkańcy stepów mieli je wykorzystywać w celach rytualnych. Konopie trafiły w starożytności również do Chin,
3. W Azji Południowo-Wschodniej betel żuto już co najmniej 7 tysięcy lat p.n.e.
4. W Ameryce Południowej liście koki używane były od tysięcy lat.